“Als je een bedrag kan missen, doe het dan meteen.”
André Stapel
Het verhaal van André
Tijdens crisistijd groeide André op bij het Waterlooplein, dat was best pittig. Als kleine jongen in de oorlog ging hij niet naar school en zag hij veel ellende.
In de oorlog ging André als kleine jongen niet naar school. Er was grote armoede, hij stond urenlang in de rij voor een brood en hij moest hout voor de kachel zoeken in verlaten huizen. Er was geen tijd om te spelen of gewoon een kind te zijn. Zijn vader was in die tijd werkeloos en had regelmatig losse handjes. Op zijn 17e koos André ruim sop en ging hij bij de Marine. Acht jaar lang voer hij naar andere continenten. Daarna ging hij aan wal werken voor de Kas Associatie. Service bieden was zijn roeping, zowel in zijn werk als privéleven. Je leerde bij de marine discipline, maar het zorgen voor anderen zat in zijn bloed. Al vroeg verloor hij zijn broer en zus, maar hij zorgde voor andere familieleden en nam zijn moeder tot haar dood in huis.
Tot zijn verdriet heeft hij zelf nooit kinderen gekregen, helaas liep het zo. Wonend aan een mooi schoolplein geniet hij dagelijks van de buitenspelende kinderen. Dat geeft leven in de brouwerij. De woonwijk is de laatste tijd ook groener geworden met meer bomen, een grasveld en speeltoestellen. Dat is fijn voor de kinderen en voor de bewoners en iedereen kent hem.
André wil nog lang niet dood, maar het hoort nu eenmaal bij het leven. Ondanks dat hij van alles mankeert, zeurt hij niet. De Amsterdamse humor is nog steeds te horen tijdens het gesprek en hij is van deze tijd; hij rijdt nog auto, gebruikt dagelijks zijn computer en mobiele telefoon. Daarom heeft hij ook zijn financiële zaken goed geregeld. Door zowel een testament, een levenstestament en advies ingewonnen over geven bij leven. Het legaat in zijn testament heeft hij nu omgezet in een grote schenking belastingvrij.